Dan pada akhirnya yang ada cuma pilihan, kita ingin menua dengan siapa.
Karena anak2 yang kau sayangi akan meninggalkanmu.
Kuliah, lantas kerja atau menikah.
Lantas tinggal di antah berantah.
Dan pada akhirnya yang ada cuma pilihan, kita ingin mati seperti apa.
Karena hidup yang jaya akan berakhir pula.
Merunduk, kejang yang sebentar.
Lantas diam yang lama. Sangat.
Dan pada akhirnya yang ada cuma pilihan, kita ingin dikenang sebagai apa.
Karena jangan harap ada yang mengingat dengan cinta.
Saat diam kita yang lama itu sudah terasa lama, mantan suami atau istri itu akan menikah lagi, lantas mereka tidur di rumahmu.
Tabunganmu dijadikan bekal bulan madu.
Hahaha.
Dan pada akhirnya yang ada cuma pilihan, luka seperti apa yang ingin kau ingat.
Atau luka mana yang kau lupakan.
Filed under: perjalanan | Tagged: menikah, menua, pilihan | Leave a comment »